Biyografi Fotoğraflar Basından Yazı-Yorum Linkler İletişim Semaver Kumpanya

ÖLÜRKEN SAHİLDE BEN OYNAYAMAM 

GÖZ GÖRE GÖRE

MAĞRİFET BALIK NERDE

DERKEN KONUŞMAK ANNEMLE *  / Işıl Kasapoğlu

Anımsıyorum annemin yazdığı radyo oyunlarını ...

Radyo oyunları yazmaya çalıştığımı...

İlk radyo oyunumu..

Ve İstanbul radyosunda yayınlandığı günü...

Anımsıyorum annemin küçük Olivetti daktilosunu...

Ve yazılmış, yazılacak binlerce sayfayı......

Kağıtlar, kağıtlar.........kağıtlar.....

 

Uzun süredir tatil yapamıyordum. Ben tatil yapamıyorum.

Tatil yapmasını bilmiyorum.

 

İzmir’e, babamın yanına gittim bayramda. Çalıştım.

Annemin “Kağıtları”na bakmaya çalıştım.

Dolaplar dolusu “Kağıt”!..

Belli dönemlerde çamaşır makinesinde eritmezsek

“Kağıtlar” kaybolmuyor.

Dönüp dolaşıp mürekkep lekeleriyle karşı karşıya kalıyorsunuz.

Harfler...harflerin oluşturduğu cümleler...

Ve cümlelerin oluşturduğu makaleler, oyunlar, düşünceler....

 

Tiyatroyu çok seviyorum...

Oynanıp bittiği...kalmadığı için çok seviyorum...

Dönüp, dolaşıp bakacak bir şey yok...

O an önemli. Seyrediyorsunuz...Bitiyor.

Kafanızda kalanlar tiyatro oluyor...Beş yıl sonra, on yıl sonra,

O Tiyatro yok.O oyuncular yok...O oyun, sizin seyrettiğiniz

O oyun yok...

 

Yaşam da böyle değil mi ?

Yaşanması gereken hemen  yaşanmamalı mı ?..

Tiyatroya benzemiyor mu ?

Dün yaşadıklarımız sadece kafamızda.

Biraz sonra, yarın yaşayacaklarımız hala bizleri bekliyor...

 

Geçmiş “Tek Gerçek” olsa da Yok. Bitti...Bitti.

 

* Salih Ecer’in bir şiirinden

Işıl Kasapoğlu.

Ana Sayfa || Biyografi || Fotoğraflar || Basından || Yazı - Yorum || Linkler || İletişim || Semaver Kumpanya